زمان خوبی برای کولروفوبیک بودن (یا همان داشتن ترس بسیار زیاد از دلقک‌ها) نیست. موفقیت چشم‌گیر اندی موشتی (Andy Muschietti)، کارگردان فیلم اقتباسی از رمانِ «it» نوشتهِ استیفن کینگ، باعث شده که این روز‌ها هر طرف را نگاه می‌کنید سر و کله دلقک‌ها پیدا شود. این اتفاق همچنین به لطف بازی به یاد ماندنی بیل اسکارسگارد (Bill Skarsgård) در نقش پنی‌وایز (Pennywise) افتاد، موجودی ترسناک و شرور که به شمایل دلقکی موقرمز و تغییر شکل دهنده، ظاهر می‌شود.
هالیوود معمولا تلاش و پشتکار بازیگران، فیلم‌نامه‌نویسان، کارگردانان و تهیه‌کنندگان را گرامی می‌دارد؛ چه در بخش سینمایی و چه تلویزیون و سرویس‌های استریم. اما متاسفانه یکی از برجسته‌ترین نقش‌ها در صنعت سینمایی نادیده گرفته می‌شود: بدلکاری. بسیاری از عناوین مشهور سینما و تلویزیون که درآمدهای میلیاردی برای سازندگان به همراه دارند – از قسمت دوم ددپول گرفته تا Resident Evil: Final Chapter و ده‌ها عنوان دیگر ، پر از صحنه‌های اکشن و نفس‌گیر و خطرناک هستند که همگی توسط این قشر زحمت‌کش و مظلوم به اجرا درمی‌آید . حال شاید برخی با خود بگویند که این مظلوم‌نمایی‌ها بی‌فایده است و نباید یک سری اتفاق ریز و درشت را تا این حد بزرگ کنیم. اما مسئله خیلی پیچیده‌تر از این حرف‌ها است
متاسفانه طی سال‌های اخیر وقتی به مراحل توسعه عناوینی چون ددپول ۲ و رزیدنت اویل: قسمت پایانی و بسیاری از فیلم‌های سینمایی و سریال‌های دیگر نگاهی داشته باشیم، متوجه می‌شویم که زندگی برخی از بدلکاران زن و مرد برای همیشه دچار تغییر شده و یا حتی این افراد جانشان را از دست داده‌اند. جراحات مرگبار، قطعی عضو، فرو رفتن در کما و شکستگی‌های متعدد تنها بخشی از این اتفاقات ناگوار است. برای موشکافی این قضیه و اینکه چرا چنین وقایع تلخی رو به افزایش گذاشته، بیایید نگاهی دقیق‌تر به کار بدلکاران و ناظران‌شان داشته باشیم.